Els Coddens

Kan je wat meer vertellen over je job?  

Ik oefen momenteel een dubbele functie uit. Ik ben nog deels actief in de rol van medisch ondersteuner, waarbij ik de dossiers opvolg van mensen met een al dan niet erkende handicap. Maar een kleine twee jaar geleden kreeg ik de kans om assistent te worden in de evaluatie van de handicap, een job waarbij je verder bouwt op het voorbereidende werk van de medisch ondersteuner. Ik ga nu actief mee de impact van iemands beperking gaan beoordelen, wat aansluit bij mijn achtergrond als verpleegkundige. Al moest ik eerst wel nog enkele pittige maar zeer interessante opleidingen volgen om mijn kennis over allerhande ziektebeelden bij te spijkeren. Concreet bel ik mensen op of ik ga op huisbezoek en pols ik daarbij naar hun mate van zelfredzaamheid, waarna ik het verslag doorspeel aan een arts.  

Op welke realisatie ben je het meest trots?   

Als medisch ondersteuner heb ik een systeem met Excel-lijsten opgezet waardoor de beperkingen worden opgevangen van het softwaresysteem dat de mensen gebruiken om hun aanvragen in te dienen. Voorheen werden soms mensen automatisch uitgenodigd om te komen naar ons centrum, terwijl dat niet noodzakelijk was of hun gezondheidstoestand dat eigenlijk niet verantwoordde. Op deze manier hebben we onze dienstverlening nadrukkelijk verbeterd. De burger plukt er de vruchten van, maar ook de artsen. Zij kunnen nu uitgaan van een volledig dossier waarmee ze sneller een beslissing kunnen nemen. Bij alle betrokken partijen duiken zo veel minder frustraties op.    

Hoe ervaar je deze job en wat vind je van je werkgever?   

Het is uitdagend werk, dat maakt het leuk. Ik krijg ook veel autonomie: we hebben glijdende werkuren en ik kan mijn eigen tempo bepalen. Dat is voor mij zeker van belang omwille van gezondheidsproblemen die ik heb, waardoor ik de thuiszorg achter me moest laten. Ik ben dan ook blij dat ik bij de federale overheid werk gevonden heb dat een goede balans met je privéleven mogelijk maakt én aansluit bij de medische wereld.

De flexibiliteit die de overheid biedt, zie je niet vaak. Bij mijn vorige werkgever moest ik mijn zomervakantie heel lang op voorhand plannen, hier hoeft dat niet. Op het ergste moment van de coronacrisis, toen de rusthuizen geen bezoek meer toelieten, kreeg ik zelfs de kans om deels als vrijwilliger te gaan werken in het rusthuis waar mijn vader verblijft. Zo kon ik hem toch nog zien. En nu kan ik ook makkelijk palliatief verlof nemen voor mijn vader, zo heb ik de ruimte om voor hem te zorgen.  

Vind je ook dat je het verschil maakt voor de samenleving met je werk?   

Zeker, en daar doe ik het uiteindelijk voor! Weten dat je mensen met een handicap kan op weg zetten naar een erkenning, geeft me erg veel voldoening. Daarom ook dat ik zo trots ben op de Excel-lijsten die ik heb uitgewerkt. Zo kunnen we nog beter ten dienste staan. En dat wordt duidelijk ook geapprecieerd. Soms krijg ik bloemen van mensen bij wie de aanvraag is afgehandeld, of ze sturen een vriendelijk bedankingsmailtje. Dat doet goed!